CONTRACTURA DE DUPUYTREN

•  Que é?

A contractura de Dupuytren é unha afección que fai que un ou máis dedos se dobren cara a palma da man. Os dedos afectados non se poden estirar por completo. 

Fórmanse nós de tecido debaixo da pel. Finalmente os nós forman un cordón groso que que pode tirar dos dedos e facer que queden flexionados. Co tempo a afección empeora progresivamente, pode complicar as accións cotiás como meter as mans nos bolsos, poñerse luvas ou estreitarlle a man a alguén para saudar. 

• Síntomas 

Esta patoloxía empeora lentamente co paso dos anos. A afección comeza cun vulto na palma da man, que pode ser doloroso. 

Co tempo, o vulto pode estenderse ata formar un cordón duro baixo a pel e chegar ó dedo. Este cordón contráese e tira do dedo cara a palma, ás veces con gran intensidade.

A afección adoita manifestarse en ambas mans.

• Fases da contratura de Dupuytren

1. Etapa inicial: Antes de que os dedos comecen a flexionarse, o tecido que pasa por debaixo da pel comeza a engrosar e formar nódulos que se poden sentir ao tocar a zona afectada. Tamén aparecen pequenos cortes na palma da man e un engrosamento nos cotelos da man.
2. Etapa de desenvolvemento: A medida que a patoloxía avanza, os bultos pódense sentir con maior determinación, incluso é posible empezar a notar con firmeza a corda do tecido engrosado que pasa pola palma da man e é o que produce a posterior contracción ou encollemento da articulación. 
3. Etapa avanzada: Na etapa máis avanzada os dedos comezarán a flexionarse involuntariamente e será inmediato realizar unha intervención para mellorar a calidade de vida e liberar as articulacións que manteñen os dedos en tensión. 

 

•  Causas

A causa é descoñecida. Esta afección adoita herdarse, ademais é máis común nos homes ca nas mulleres e vólvese máis común despois dos 40 anos de idade.

•  Factores de risco

1. Idade: A contractura de Dupuytren ocorre con maior frecuencia despois dos 40 anos.
2. Sexo: Os homes son moito máis propensos a desenvolvela ca as mulleres. Nos homes os síntomas poden ser peores e progresar con maior rapidez.
3. Orixe: As persoas de ascendencia de Europa do norte teñen maior risco de desenvolver a enfermidade.
4. Antecedentes familiares: Esta afección con frecuencia é hereditaria.
5. Profesión: Algúns estudos mostran a conexión entre a contractura de Dupuytren e os traballadores que utilizan ferramentas que vibran.
6. Diabetes: As persoas que padecen de diabetes teñen un maior risco de desenvolver esta afección.
7. Consumo de tabaco e alcohol: Fumar tabaco e beber alcohol fomenta o risco de padecer esta patoloxía. 

• Probas

O médico de cabeceira examinará as mans do paciente. Xeralmente pódese facer un diagnóstico a partir das típicas sinais que relevan á afección. Poucas veces se requirirán outras probas. O médico pode examinar tamén os pés e outras partes do corpo xa que en ocasións pouco comúns, esta patoloxía pode desenvolver en diferentes áreas do corpo.

• Tratamento

 Se a afección non é grave, o médico pode recomendar exercicios, baños con auga tibia, estiramentos ou unha férula.

O médico pode recomendar un tratamento que involucre inxectar un medicamento ou unha substancia ó tecido fibroso.

Pódese levar a cabo unha cirurxía para retirar o tecido comprometido. A cirurxía normalmente recoméndase en casos graves onde o dedo xa non se pode estender. Os exercicios de fisioterapia tras a cirurxía axudan a que a man recupere o movemento normal.

Outra opción de tratamento é levar a cabo un procedemento chamado aponeutromía. Isto involucra inserir unha pequena agulla na zona afectada para dividir e cortar as zonas engrosadas do tecido. Xeralmente hai pouca dor despois de facelo. A recuperación deste procedemento é máis rápida ca a da cirurxía.

A radiación é outra opción para tratar esta afección. Utilízase para casos leves de contractura, cando o tecido non é tan groso. A radioterapia pode deter ou frear o engrosamento do tecido. Normalmente utilízase unha soa vez.

• Expectativas (pronóstico)

 A patoloxía progresa a unha velocidade impredicible. A cirurxía xeralmente pode   restablecer o movemento normal dos dedos, aínda que os síntomas poden volver a aparecer   nun período de 10 anos.

• Posibles complicacións 

 O empeoramento da contractura pode ocasionar deformidade e perda da funcionalidade da   man. 

 Existe un risco de lesión nos vasos sanguíneos e nervios durante a cirurxía. 

• Prevención:

   O coñecemento dos factores de risco pode permitir a detección e tratamento cedo.

Limia Portas Oubiña             1º BACH B